Η θερμότητα είναι γνωστή από τη φυσική ως μορφή ενέργειας. Στην καθημερινότητα είναι διαφορετικά αντιληπτή. Είναι η προϋπόθεση να ζει και να εργάζεται κανείς άνετα οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και σε οποιαδήποτε γεωγραφική περιοχή, κάτι που επιτυγχάνεται με την παραγωγή από μιας άλλης μορφής ενέργειας σε θερμότητα.  Στην σύγχρονη εποχή όπου οι κτιριακές κατασκευές είναι περισσότερο σύνθετες και ελαφρότερες από τα παραδοσιακά πέτρινα κτίρια του παρελθόντος, την προστασία από τις θερμικές απώλειες ανέλαβαν τα διάφορα τεχνητά συστήματα ελέγχου, όπως η κεντρική θέρμανση και ο κλιματισμός. Η κατανάλωση ενέργειας για την λειτουργία τους δεν αποτελούσε πρόβλημα, μέχρι την Ενεργειακή Κρίση. Οι ενεργειακές πηγές – ουσιαστικά το πετρέλαιο – έπαψαν να είναι φτηνές και όλοι συνειδητοποιούμε πλέον τη μεγάλη σημασία της θερμομόνωσης στην εξοικονόμηση ενέργειας. Η θερμότητα δεν διατηρείται εύκολα σε ένα χώρο, διότι έχει την ιδιότητα να μετακινείται από το θερμότερο προς το ψυχρότερο σώμα, κάτι που συμβαίνει το χειμώνα από το εσωτερικό του κτιρίου προς τον εξωτερικό κρύο αέρα, αλλά και το καλοκαίρι, από τον εξωτερικό θερμό αέρα προς το δροσερότερο εσωτερικό του κτιρίου. Αυτή η μετακίνηση έχει σαν αποτέλεσμα αυτό που ονομάζουμε θερμικές απώλειες. Οι θερμικές απώλειες δεν μπορούν να εμποδιστούν τελείως μπορούν  ωστόσο να περιοριστούν γνωρίζοντας αφενός τους παράγοντες που τις επηρεάζουν και αφετέρου, χρησιμοποιώντας στα κτίρια με κατάλληλο τρόπο κατάλληλα υλικά με συγκεκριμένες φυσικές ιδιότητες, τα Θερμομονωτικά Υλικά.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Το υλικό με την μεγαλύτερη αντίσταση στην μετάδοση της θερμότητας είναι ο αέρας που δεν κινείται καθόλου και σε αυτήν την ιδιότητα του αέρα βασίζεται η αρχή για τον χαρακτηρισμό των θερμομονωτικών υλικών. Όσο περισσότερος αέρας "παγιδεύεται" μέσα στη μάζα ενός υλικού ή όσο περισσότερο εμποδίζεται η κίνηση του αέρα, τόσο μεγαλύτερη αντίσταση έχει και το υλικό στην μετάδοση θερμότητας, ή αλλιώς, μιλώντας πιο θεωρητικά, τόσο μικρότερο συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας (λ) έχει. Αυτή η φυσική ιδιότητα όμως, δεν είναι η μοναδική για τον χαρακτηρισμό ενός υλικού και πολύ περισσότερο για την επιλογή του. Ο συντελεστής αυτός επηρεάζεται από την θερμοκρασία (δεν είναι σταθερός), από την υγρασία (αρνητικά), την προέλευση του υλικού, το περιβάλλον κλπ.

Έτσι, οι σημαντικότερες ιδιότητες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη είναι:

• Ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας λ του υλικού και σε ποια θερμοκρασία αυτός αναφέρεται.
• Η απορρόφηση νερού στη μάζα του σε συνθήκες υγρασίας.
• Η αντίστασή του στη διάχυση των υδρατμών.
• Η ανώτερη και κατώτερη θερμοκρασία στην οποία διατηρούνται οι ιδιότητές του.
• Η κατάταξή του από άποψη συμπεριφοράς στη φωτιά.
• Η συμπεριφορά του στη γήρανση με το πέρασμα του χρόνου.
• Οι μηχανικές αντοχές του ( συμπίεση, συντελεστής γραμμικής διαστολής, κλπ. ).
• Οι χημικές αλληλεπιδράσεις με άλλα υλικά, με το περιβάλλον ή με διάφορες χημικές ουσίες.
• Η ηχοαπορρόφηση.
• Το ειδικό βάρος.
• Η αντοχή στην ηλιακή ακτινοβολία.
• Η προσβολή από έντομα ή τρωκτικά.